Na zo’n heftige dag als gisteren had ik natuurlijk goed kunnen uitslapen. Ik werd al iets eerder wakker dan mijn zusjes en begon een beetje te studeren in me Wat&Hoe Spaans Latijns Amerika. Natuurlijk leer je het beste als je in een land bent waar ze de taal spreken, want je moet dan wel. Maar toch zijn deze boekjes goede hulpmiddelen om het een en ander net beter te begrijpen. De temperatuur buiten lag ietsjes lager en het was weer aan het regenen. Dus weer een koude douche om een lichte kater af te spoelen. Langzaam hebben we onze spullen gepakt want we werden uitgenodigd in de middag bij de opa en oma van beide vriendjes van mijn zusjes. Kleine achtergrond informatie, de vriendjes van mijn zusjes zijn broers van elkaar. Dus eenmaal het huisje weer netjes achtergelaten gingen we met tassen en koffers terug naar het centrum, een ontbijtje pakken in een hotel en daarna op zoek naar een bus richting Fusa. Blijkt dat de bussen die er rijden bijna enkel alleen naar Bogotá gaan, maar met de charme’s van mijn zusjes hebben die twee iets kunnen regelen waardoor we meekonden rijden, en het busje ons ergens in de buurt kon afzetten, en dan werden we daar opgewacht door een van de vriendjes. Zo gezegd zo gedaan stapten we in de bus. Maar helaas geen plek, dus dat betekend staan. Tijdens de rit kon ik “een soort van” naar buiten kijken en de prachtige natuur zien. Het is namelijk altijd zo dat als je bijvoorbeeld op vakantie gaat naar Frankrijk of Italië of welk land dan ook, zijn wij Nederlanders altijd weg van het landschap, omdat dat bij ons eenmaal anders is. En ja Nederland heeft ook zeker mooie plekken en mooie natuurgebieden. Maar voor mij persoonlijk is het toch iets aan bergen en wolken die er doorheen zweven wat mij zo aanspreekt en me een mysterieus sfeer geeft. Het brengt voor mij nog meer diepte in de horizon (oké dat klinkt misschien allemaal een beetje too much, maar je snapt wat ik bedoel)!

Na een ritje van zeker een uur stopte de bus plots en werden we gedropt langs de snelweg. Met veel belletjes van Caren(mijn halfzusje) liepen we over de brug die ons aan de andere kant van de snelweg bracht, waardoor we opnieuw even konden genieten van het mooie uitzicht. Toen nog even 7 minutjes lopen langs de snelweg en dat ook heel normaal oversteken met tassen en koffer en daar stond onze “chauffeur” klaar om ons naar Fusa te brengen. Hij had een wit busje met 2 plaatsen voorin. En achterin wat kussentjes gelegd om het toch deels comfortabel te maken. “grappig” dacht ik, dan zit je daar in een wit busje met je familie rijdend naar een stadje wat je niet kent, het gaf me toch ergens een kleine ironie aangezien witte busjes vaak voertuigen zijn waar je in andere situaties liever niet in wilt zitten in dit land. Aangekomen op de bestemming werden we vriendelijk ontvangen door de familie en hebben we heerlijk geluncht. Maar daarna was het vooral de moeite doen om de ogen open te houden en niet in slaap te vallen. Veel gesprekstof was er allemaal niet, en we staarde maar een beetje voor ons uit, terwijl er natuurlijk wat salsa muziek op de achtergrond speelde. Ook dit is eigenlijk een heerlijk recept om juist je ogen toe te doen en een klein dutje te doen. Maar néé je bent op visite en je hebt gewoon je manieren aangeleerd. Mijn moeder liep naar buiten en ik liep maar mee, we zijn een stukje wezen wandelen en hebben weer wat gekletst. Eenmaal terug boden de twee jongens aan om een “kleine” tour te geven door het dorpje, dus dat deden we. Het begon een klein beetje te miezeren, maar dat deed niemand wat. Om eerlijk te zijn had het dorpje niet veel te bieden, er woonden vooral mensen met geld werd er mij verteld. Plots begon het kei hard te regenen en renden we terug naar huis. Even binnen gewacht, maar het hield niet op. Er werden wat dingen overlegd over hoe we nou terug kwamen naar Bogotá, en de 2 jongens gingen met de motor terug, en wij konden in het busje achterin met 5 mensen en alle tassen meerijden met de ouders van de 2 jongens. Erg oncomfortabel maar super vriendelijk dat de mensen ons helemaal naar huis wilde brengen en daarna zelf ook nog een flink stuk moesten rijden in Botogá voordat ze zelf thuis waren. Vermoeid werden we wakker toen we eenmaal thuis aankwamen en bedankte ze voor de rit. Met wat pijn in ons lichaam gingen we allemaal naar bed toe. Maar eerst nog even een douche genomen voordat ik ging slapen, en het was toch wel fijn om weer een warmere douche te hebben!

ENGLISH

After such an intense day like yesterday i slept very good. I woke up a bit earlier then my sisters and I started to study in my What&How Spanish Latin American. Of course I know that the best way to learn a language is by talking it in the country, but these books can help you out to understand somethings which need a bit of information. The temperature was a bit low and it was raining again. So that mend again a cold shower but it was good to wash off the small hangover. Very slowly we packed our bags because we were invited in the afternoon to have lunch with the grandparents of both my sisters boyfriends. A little background information, the boyfriends of my sisters are brothers. So once we packed everything and left the house clean and all, we left with all the bags and a suitcase to the center. We had breakfast in a hotel and after we searched for a bus that could bring us to Fusa. Seems like that all the busses only goes to Bogotá, but with some nice smiles of my sisters could both of them arrange that we can drive with the bus and then they would drop us some where close to our destination, and from there one of the boyfriends would wait for us to bring us to their grandparents place. So we stepped in the bus but unfortunately there was no seat available, so we had to stand. During the trip I could “kind of” look outside and enjoy the beauty of this country. It is always that when you go on holidays to for example France or Italy or any other country, we Dutchies are mostly going insane on the nature, because we have a different one. And yes Holland does have beautiful places and some nice nature environments. But personally I have this thing for mountains and the clouds that floats trough them and gives this mysterious vibe. Its brings more dept in the horizon for me (well… that all sounds very deep and too much, but you know what I mean)!

After a one hour ride the bus stopped and we got dropped next to the highway. With a lot of calls of my sister Caren we crossed the bridge over the highway where we could enjoy again a bit of the view. After 7 minutes’ walk next to the highway and a crossing which all seems very normal to do with all the luggage that you carry with you, our “driver” was waiting for us, and ready to bring us to Fusa. He had a white van with 2 seats in the front and in the back some pillows to make the space a bit comfortable. "that’s funny” I thought, look at me, sitting in a white van with your family driving to a place you don’t know, somewhere I got an irony because white vans are mostly these are the vans you don’t want to be in, in other occasions here in Colombia I guess. Once we got on our destination we got openly received by the family and we had an delicious lunch. After that the difficult part came, not to fall asleep. There wasn’t really any conversations going on, and we were basically staring to the wall while listening to the salsa music that was playing on the background. This is actually a great recipe to close your eyes and take a little nap. But NO you are a guest at someone’s place and you have your manners. My mom walked outside and I followed. We went for a little walk and have some nice talks. After we came back and the two boys suggested to go for a little tour through the village, so we went. It started to rain a little bit but it didn’t harm no one. To be honest this village didn’t had a lot to offer, they told me that mostly people with money lives here. Suddenly it started to rain like crazy and we ran back home. We waited a while inside but the raining didn’t stop. There were some negotiations about how we would go back to Bogotá. The plan was that the two boys left on the motor and that the five of us went in the back of the white van with all the luggage while the parents of the boys drove us back to the city. Very uncomfortable but super friendly that the parents drove us all the way to home, while after they still needed to drive a long way back home in Bogotá. With our sleepy head we woke up once we arrived and thanked them for the ride. With a bit of pain in our bodies we went to bed. But first I took a shower before going to bed. And it felt good to have a warm one again!