Ik werd al vroeg wakker vandaag, en wist dat ik vandaag weer wat tijd met mijn vader zou doorbrengen. Nu kan je hier ook niet echt lang uitslapen aangezien de hitte al vroeg begint. Met wat pijn in me lichaam sta ik op en staat er al een lekker ontbijtje voor me klaar. Mijn oom David die er gisteren ook was, was al op bezoek om even te kletsen en blijkbaar wou hij mij naar huis nemen om zijn huis te laten zien en om zijn andere twee kinderen voor te stellen. Dus na een toch nog steeds oncomfortabele douche en me hebben omgekleed stapte ik achterop de motor van mijn oom. Daar ging ik dan, doei mam en doei oma, tot straks. Met een tour door de wijken van Monteria kwam er toch weer het een en ander naar boven. Over de hoofdwegen reden we over asfalt, maar zodra je toch richting een wijk kwam die niet zo “belangrijk” was, waren de wegen toch erg hobbelig en vrij nat aangezien het in de nacht had geregend. De kleine dingen waar je toch niet zo snel bij stil staat in Nederland zijn dingen die je hier toch meer gaat waarderen. De wegen, de huizen, een vloer in je huis. Toch ook het klimaat. Ja het is een andere wereld! Eigenlijk zijn Bogotá en Monteria al twee verschillende werelden. Maar het zijn toch ook mijn werelden en mijn afkomst ligt hier in deze stad. Mijn moeder is hier geboren en mijn vader ook. Dus ik heb het bloed hier vandaan. Toch ook weer confronterend om hier doorheen te rijden en het allemaal zelf te ervaren. Toen we bij mijn oom thuis aankwamen leerde ik mijn twee nichtjes ook kennen Naty en Sarai. Twee lieve meiden die erg sociaal en geïnteresseerd waren. Mijn tante lag ziek op bed, die had de griep gekregen die avond ervoor. Na wat gesprekken gingen we met het hele gezin terug naar mijn oma’s huis met de auto. We hebben wat geluncht en plots kwam mijn vader eraan. Ik was nog aan het eten en was erg blij hem te zien. Na een snelle douche waar ik langzamer hand aan begon te wennen vertrokken we met z’n 3en in de taxi richting het winkelcentrum. Met mijn moeder voorin de taxi en mijn vader naast me achterin kwamen langzamer hand kleine gesprekken op gang. Ik had al gemerkt dat mijn vader net als ik niet echt een grote prater is, dus ik was erg benieuwd hoe de komende uren zouden verlopen daardoor. Mijn vader legde tijdens de rit uit dat hij de buurt goed kende en dat hij vroeger had gewerkt in die omgeving. Toen we aankwamen bij het winkelcentrum slenterden we naar binnen en gingen een beetje etalages kijken. Om het ijs toch maar wat te breken vroeg ik het een en ander aan hem, maar alles vrij oppervlakkig. Ik merkte dat hij het toch erg lastig vond om dingen terug te vragen over mij. Ergens vond ik dat jammer maar van een andere kant is het ook allemaal erg heftig voor hem. Ik stelde na 30 minuten voor om toch maar even een koffie te drinken en even te gaan zitten. Mijn moeder had me nog gevraagd of ik alleen met hem wilde zijn, maar voor mij hoefde dat niet. Tenslotte kent mij moeder mij goed, en kan ze me ook helpen als ik niet sterk uit me woorden kom. Nadat ik de koffie had gehaald begon ik zelf maar het gesprek. Dit is de kans om het een en ander te vragen, we zijn nu met z’n 3en en nu hebben we de tijd en de privacy. Ik ga niet teveel in op de details want dat is allemaal iets te persoonlijk maar het werd even een heftig en intens gesprek waarin alle emoties eruit sprongen. Zelfs nu bij het schrijven, herleef ik het weer en krijg ik toch wat waterige ogen. We hebben uiteindelijk een fijn gesprek gehad en ik heb ergens gelukkig wat rust kunnen krijgen door de dingen die ik wou zeggen, gezegd te hebben. Om deze stroom van emoties iets te laten rusten zijn we terug de taxi ingegaan en zijn we richting het centrum gegaan. In het centrum hebben we veel rond gelopen en veel gezien en gepraat. Er is meer duidelijkheid gekomen in bepaalde karakter eigenschappen die ik heb. Vooral als je beide ouders plots naast je hebt lopen is het erg interessant om te ontdekken wat je nou van wie hebt, en jezelf te kunnen herkennen in je ouders. Na een hele fijne middag moesten we toch weer afscheid gaan nemen. Ik zou in de avond weer allerlei andere familieleden leren kennen en mijn vader had ook weer zijn afspraken. Na een fijn afscheid en wetende dat ik hem morgen weer zal zien met mijn halfbroer en halfzussen liep hij richting huis en wij naar mijn tante’s huis toe.

Het huis waar we aankwamen was vol met kinderen en familie. Er werd veel gepraat maar ik hield me toch wat afzijdig, na zo’n intense middag dat je plots de hele dag met je pa bent heeft veel indruk gemaakt. En ik was nog aan het na genieten en aan het analyseren wat er precies allemaal gebeurd was. De familie was erg vriendelijk, maar mijn hoofd bleef toch bij mijn vader. Nadat we afscheid hadden genomen van mijn nicht Jaisy met haar dochtertje Betsy, andere nicht Jamier met haar zoontje Andres Felipe, neef Jader en ex-oom José met dochter Angie was ons bezoekuur nog lang niet voorbij in Monteria. We gingen naar een andere tante toe, tante Katia met haar man … maar dat is een dochter van mijn opa en een andere vrouw. Ze zaten buiten op het terrasje en het was heerlijk vertoeven daar. 3 prachtige kinderen, waarvan de oudste twee Andrea en Christy erg veel interesse in me hadden en veel over Nederland vroegen. Dat bracht mijn attentie weer meer terug in hun gezin dan in mijn hoofd. En het was erg leuk om ze allemaal te leren kennen. Na een lacherige avond zijn we terug de taxi in gegaan en hebben mijn moeder en ik een lachbui gekregen. Zo hard dat de chauffeur mee moest lachen en het een en ander vroeg over de situatie tussen mijn moeder en mij. Ik denk dat het een combinatie was van een hele grappige situatie maar ook alle emoties van de afgelopen twee dagen dat we zo hard moesten lachen. En het was goed dat het zich uitte in een lachbui. Thuis aangekomen zat mijn oom Luis al op me te wachten met zijn vrouw Yamile en jongste dochter Faneth, op de een of andere reden vond ik het erg leuk om mijn oom te ontmoeten, op een manier kon ik ook mezelf zien in hem, en dat deed me wel wat! Zijn andere 3 kinderen waren thuis Fairi, Fareth en Fadith. Maar ik zou zijn oudste zoon ‘Fareth’ nog wel gaan zien werd er me verteld. Nadat ze met zn alle naar huis zijn gegaan had ik weer behoefte aan een biertje. En zijn we net als gisteren ook weer naar hetzelfde kroegje gegaan en hebben we twee verfrissende biertjes op. Opnieuw weer een emotionele dag gehad met heel veel indrukken. Wat een grote familie, en ik heb volgens mij de helft nog niet gezien. Grappig hoe plots je familie zo groot kan worden, en je ondanks dat je een vreemde bent, toch zo openlijk en gastvrij word ontvangen. Toch wel heel speciaal om dit allemaal mee te maken. Morgen leer ik een andere kant van mijn familie kennen. En ben daarbij ook erg benieuwd hoeveel ik op hun lijk en wat ik van hun weg heb, oneindig veel vragen maar voor nu eerst rusten in deze hitte.

ENGLISH

To be written